پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران - تهران

حُسن حصین حَسن/ یادداشت

 هنگامی که از خبر لغو سخنرانی سید حسن خمینی در دانشگاه بروجرد آگاه شدم. تنها با خود گفتم: چرا؟ چه خبط و خطایی در تحقق آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی‌مان رخ داده است، که یادگار گرامی بنیانگذار انقلاب که البته به کرات و در بزنگاه‌های خطیر و حساس حرمتش شکسته و خدشه برداشته است، تحمل نمی‌شود و از سخن گفتن در حریم و فضای انقلابی که بر پایه تلاش و رهبری نسل او مؤسس شده است، محروم می‌شود. از حنجره‌ها و بلندگوهای فریب و دروغ و مکاره‌ی عده‌ای ناشسته روی ناسزاگو، بر سید حسن عزیز، فراوان تهمت و توهین باریده است. به گمان نگارنده، نخستین بدآمد فرهنگی و اخلاقی دولت تدبیر و امید همان است که بر سید حسن گذشت. گویا بناست که سال جاری مبتنی بر فرهنگ بالنده‌ای باشد تا مکارم اخلاقی بر زمین مانده احیاء گردد و ادب و متانت و شرف و دیانت، معیار و سنجه‌ی‌ رفتارها و کنش‌‌های اجتماعی باشد.

 
بی‌حرمتی به یادگار گرامی امام بل به بیت امام، چه نشانی از فرهنگ و ضمائم فرهنگی مورد انتظار دارد؟ سید حسن خمینی نیک می‌داند که راه تربیت چنین تفکراتی، تنها سلام است و لبخند، اما علاقه‌مندان بیت گرامی امام را چنین تاب و توانی در ذهن و زبان نیست و خسارت روحی ناشی از این جسارت بدوی، جز از طریق نگاشتن در نقد این گروه بی‌معرفت بد اخلاق بد اندیش، التیام یافتنی نیست.
کسانی که دلواپس تحرکات عقلانی دولت تدبیر و امید در عرصه‌های مختلف‌اند، گویا از این مصیبت مهر سکوت بر لب زده‌اند و خاموش مانده‌اند تا این بی حرمتی آشکار و علن، مضاعف و اثرگذار شود.
رعایت آزادی‌ها به تصریح قانون اساسی، از حقوق حتمی شهروندان است و همه آحاد ملت آزادند در کمال حریت و رهایی، مادامی که بر خلاف مصالح عمومی و حاکمیت ملی اقدامی نکرده‌اند، به بیان عقاید و افکار و آرا خود بپردازند. دانستن مرزهای آزادی بیان و رعایت اسباب خاطر اصحاب فکر و فرهنگ و علم و ادب از لازمه‌های یک نقد سازنده است. منتقدان و دلواپسان نان و نام و مقام خود، اگر ملبس به لباس تقوای سیاسی نگردند و بر حرمت‌داران جامعه، حرمت ننهند و منافع ملی و میهنی را بر منافع حزبی و گروهی ترجیح ندهند، کاری بر سبیل خیر نکرده‌اند و جز ساختارشکنی قدمی برنداشته‌اند. از یک جهت، دلنگرانی دلواپسان بر حق است برآمدن سید حسن خمینی و آشنایی هرچه بیشتر افکار عمومی به‌ویژه نسل جوان با آرمان‌ها و آرای او، گسیل نسل‌های سوم و چهارم به سمت جاودانه‌های انقلاب اسلامی را رقم خواهد زد و این موضوع برای آنان که دلواپس احیای آرمان‌های نورانی انقلاب اسلامی‌اند، گران می‌آید.
لذا سید حسن خمینی مورد آماج تهمت و بی‌حرمتی واقع می‌شود و بی‌تردید این موضوع هدایت شده و از منشاء مشهوری نیز برخوردار است وظیفه و رسالت امثال اوست تا عقل‌ها را بکار اندازند و به فرموده مولا علی(ع) «لیثیروا لهم دفائن العقول»، «پیغمبران آمده بودند تا عقل‌هایی را که در وجود انسان‌ها دفن شده بود بیدار کنند و عقل‌ها به کار بیفتد.» و هنگامی که عقلی به کار می‌افتد، می‌تواند بفهمد و تشخیص دهد و دست به انتخاب بزند. آنگاه این انسان معقول، متعهد می‌شود که به آسانی فریب نخورد و خام ظواهر نگردد. این انسان مولد، مولود بیدارگرانی است که از سید جمال آغازیده‌اند و تا سید حسن ادامه دارند.

بی‌تردید واضعان قانون اساسی، برای سرگرم کردن ملت و دولت، اصل مهم آزادی‌ها را در آن نگنجانده‌اند. منظور و نظری از این هدیه‌ی الهی داشته‌اند. در سال‌های اخیر که می‌توان به سال‌های محنت فکری و فرهنگی تعبیرش نمود ـ تنها سند و دلیل و بهانه‌ای که مدافعان حقیقی نظام جمهوری اسلامی در دفاع از اصل آن در برابر هجمه‌ی‌ مخالفان ارائه می‌کردند؛ تاکید بر اصل تصریح شده‌ی آزادی‌ها در قانون اساسی بوده است و هرگاه از روی یک اتفاق و نه با میل جریان‌های حاکم. به تریبونی دست می‌یافته‌اند با افتخار از آن یاد کرده‌اند بی‌آنکه از نهیب‌های نامهیب منقادان و طبالان بهراسند و از سوی گروه‌های مخالف مورد شماتت واقع شوند. از جمله این افراد سید حسن خمینی است که همواره منادی صلح و اعتدال و رعایت اخلاق اسلامی در جامعه بوده است. کسی که یک فقیه و متکلم و اصولی است و به تصریح کثیری از فقها و مراجع عظام، مجتهد جامع‌الشرایط.
باید یادآور شوم که ملاک و مصداق و معیار ما از محترم شمردن آزاد‌ی‌ها، تامین حریمی امن و آرام برای شخص سید حسن خمینی نیست. او نیز همچون دیگر شهروندان واجد سطح و سهم معلومی از آزادی است، اما باید پذیرفت که او به‌عنوان معلم اخلاق جامعه و یک روشنفکر و نو اندیش دینی، توانسته‌است طی این سالها، سطح فهم و ادراک خود را از جهان پیرامون، فراتر از سطح رایج حوزه‌ها بنشاند و به سیاق بدیعی، به اجتهاد در حوزه‌ی اجتماع، فرهنگ، دین و سیاست بپردازد. همین تفاوت‌ها و برجستگی‌ها و دیگر گونه بودن، توانسته است سیدحسن را نسبت به کثیری از هم لباسانش ممتاز سازد و البته حسادت وکینه‌ی بسیاری را نیز برانگیخته است. مانع شدن از سخنرانی سیدحسن خمینی، چیزی از مقام و منزلت او نمی‌کاهد. او قدر اخلاق است و واجد صبر و سعه‌ی صدر، سیدحسن، حُسن حصین است و از این جامه درانی‌ها، اخم به ابرو نمی‌کشد و چهره‌ی خندان و منیرش را با غبار خشم و غضب نمی‌آلاید و به قول حضرت مولانا. «جامه‌ی ما را بدر، دوزنده هست// ورنه ما را خود برهنه‌تر به است// صوفئیم و خرقه‌ها انداختیم// باز نستانیم چون درباختیم» این امتناع، برای او محرومیتی به بار نیاورده است. محروم کردن و بی‌نصیب گزاردن افکار عمومی از اقوال این کنز پنهان زمانه، مقصود و مقتضای کسانی است که تحمل رشد و تعالی جایگاه او را ندارند. این گروه نامتشرع، بی‌خبرند که دلهای مردم فهیم و امام دوست ایران، جایگاه سیدحسن است و او بی آنکه انگیزه‌ای داشته باشد، افکارش در اذهان نفوذ و محبتش به دلها نشسته است و با هیاهو و ایجاد تنش و التهاب و به صف کردن چنین مانع و رادعی، نمی‌توان او را از قله‌ی بلند اعتماد عمومی ملت ایران به زیر کشید. باید برای ملت‌ گرامی ایران معلوم شود که دلواپسان و جریان‌های تندرو که تحمل یادآوری آرمان‌های انقلاب اسلامی را از زبان یادگار گرامی امام ندارند، به کدام انقلاب و به چه آرمانهایی وفادارند؟ خوبتر بود تا اگر با این هیاهو‌ها بدنبال نان‌اند لااقل قدری از آن نیز هبه به ملت کنند، نه اینکه بر کوس تحریم بکوبند و اثری از آن در زندگی ملت نبینند. بیم آن می‌رود که دلواپسان نان و نام و مقام خود، قصد هدایت و سمت‌دهی نامحسوس دولت به مخمصه‌ای را دارند که در آن جز تقابل، انتخابی وجود نداشته باشد. در این زمینه بر دولت تدبیر و امید فرض است تا با هوشیاری کامل وارد صحنه شود و روابط عمومی خود را با آحاد ملت وسیع‌تر کند و در خدمت‌گزاری بی‌منت پای بفشارد و بهانه به دست حاسدان ندهد و اگر چنین شود. فضایی بوجود خواهد آمد برای میدان داری دلواپسان، تا بار دیگر با نام و نان و مقام خود سودا کنند.
بعد از این اتفاق تلخ و پر آب چشم بی‌حرمتی به یادگار گرامی امام، با خود گفتم که سیدحسن نازنین، پس از این، با چه سندی خواهد توانست در دفاع از آرمان‌های انقلاب اسلامی، به آزادی‌های تصریح شده در قانون اساسی دل خوش کند و جوانان علاقه‌مند به خود را، همچنان مشتاق به آرمان‌های نورانی انقلاب نگه دارد؟ کار سختی است، اما اطمینان دارم که می‌شود و می‌توان با زنده‌سازی فصول برجسته‌ی قانون اساسی، به‌خصوص فصول مربوط به حقوق شهروندی و دفاع از آزادی‌ها، همچنان از انقلاب و نظام اسلامی دفاع کرد.

روح الله فردوسی

منبع: روزنامه اطلاعات پنجشنبه 25 اردیبهشت 93